تعریف رسمی زیست تخریب پذیر

تعریف رسمی زیست تخریب پذیر

بر اساس فرهنگ لغات کمبریج، زیست تخریب پذیر قابلیت پوسیدگی طبیعی و به طریقی است که برای محیط زیست مضر نیست.

یک تعریف ساده از آنچه که زیست تخریب پذیر به معنای آن است

"زیست تخریب پذیر" به توانایی تجزیه (تجزیه) اشیا توسط عملکرد میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها یا قارچ های بیولوژیکی (با اکسیژن یا بدون اکسیژن) در حالی که جذب محیط طبیعی می شود ، گفته می شود.در طی فرآیند هیچ آسیب زیست محیطی وجود ندارد.ما می توانیم در مورد مواد جامد قابل تجزیه (که به آنها کمپوست ساز نیز گفته می شود) یا مایعاتی که به آب تبدیل می شوند ، صحبت کنیم.

چه چیزی شامل زباله های زیست تخریب پذیر با توجه به کمیسیون اروپا است؟

کمیسیون اروپاییزباله های زیستی را شامل ضایعات زیست تخریب پذیر باغ و پارک ، مواد زائد غذایی و آشپزخانه از خانوارها ، رستوران ها ، سرویس های بهداشتی و خرده فروشی ها و زباله های قابل مقایسه از کارخانه های فرآوری مواد غذایی می کند.بقایای جنگلداری یا کشاورزی ، کود دامی ، لجن فاضلاب یا سایر ضایعات زیست تخریب پذیر مانند منسوجات طبیعی ، کاغذ یا چوب های فرآوری شده را شامل نمی شود.همچنین محصولات جانبی تولید مواد غذایی را که هرگز ضایعات نمی شوند ، حذف می کند.

اثرات زیست محیطی زباله های زیست تخریب پذیر

تجزیه مواد زائد در محل های دفن زباله ، متان مضر تولید می کند ، گازی که همین میزان است 100-120 برابر قدرتمندتراز دی اکسید کربن در زمان انتشار.به همین دلیل کاهش ضایعات زیست تخریب پذیر شهرداریها مهم است.

پلاستیک زیست تخریب پذیر چیست؟

پلاستیک قابل تجزیه پلاستیکی پلاستیکی است که برای تجزیه شدن در صورت وجود میکروارگانیسم ها طراحی شده است ، این ماده معمولاً از محصولات جانبی طبیعی ساخته می شود و از شرایط کنترل شده دما و رطوبت در محیط های صنعتی پیروی می کند.بیشتر پلاستیک های زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست ، بیوپلاستیک نامیده می شوند و به طور کلی از گیاهان (مانند بامبو یا نیشکر) ساخته می شوند تا سوخت های فسیلی.برای اینکه این پلاستیک های زیستی به طور منصفانه و به طور م biثر قابل تجزیه باشند ، لازم است که قابلیت کمپوست پذیری آنها مطابق با استانداردهای بین المللی تأیید شود تا اطمینان حاصل شود که در کارخانه های کمپوست صنعتی قابل استفاده هستند.

یکی از شناخته شده ترین استانداردهای مربوط به زیست تخریب پذیر ، استاندارد EN 13432 اروپایی است. بر اساس بررسی های انجام شده توسط NaturePlast ، استانداردهای مربوط به این موضوع ، برای اینکه چیزی قابل تجزیه زیست باشد ، لازم است:

1) حداقل میزان فرار 50٪ داشته باشید.

2) بعد از 12 هفته پس از اولین کمپوست شدن ، بتوانید حداقل 10٪ از وزن اولیه خود را بالاتر از غربال 2 میلی متر قرار دهید.

3) حداقل 90٪ تجزیه بیولوژیکی داشته باشید (در مقایسه با حداکثر تجزیه یک ماده مرجع) در بیشتر از 6 ماه.

4) همچنین ، مطابق با OCDE 208 ، در مورد مسمومیت ، كمپوست حاصل باید حداقل 90٪ نسبت به كمپوست مرجع مربوطه انجام دهد.