زیست تجزیه پذیر و قابل انعطاف چیست؟

زیست تخریب پذیر و قابل کود پذیری دو کلمه ای هستند که هنگام صحبت در مورد بازیافت اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند.اما یک دنیا تفاوت بین این دو اصطلاح وجود دارد.برای درک تفاوت بین این دو ، ابتدا هر دو کلمه را تجزیه می کنیم.

قابل تجزیه زیستی

ما اغلب کلمه "زیست تخریب پذیر" را در برخی از محصولات خریداری شده مانند صابون و شامپو می بینیم.اما در واقع چه معنایی دارد؟هر ماده تجزیه پذیر به سرعت و با اطمینان به ترکیبات عمدتاً بی ضرر تجزیه می شود.اما چه چیزی ماده ای را تجزیه بیولوژیکی می کند؟هر چیزی که محصول گیاهی ، حیوانی یا معدنی طبیعی باشد ، معمولاً قابل تجزیه زیست است.با این حال ، بسته به ماده اصلی ساخته شده و میزان پردازش آنها با نرخ های مختلف تجزیه می شوند.بر اساسانجمن آمریکایی آزمایش و مواد (ASTM)زیست تخریب پذیر هر چیزی است که تحت تأثیر تخریب میکروارگانیسم های طبیعی مانند باکتری ها ، قارچ ها و جلبک ها قرار گیرد.اگرچه به سرعت مشخص نشده است ، محصولات تجزیه پذیر در زمان کمتری از محصولات غیر قابل تجزیه بیولوژیکی مانند پلاستیک شکسته می شوند.همانطور که اکثر مردم تصور می کنند ، اجسام قابل تجزیه زیست می توانند بسیار بیشتر از گیاهان باشند.این می تواند کاغذها ، جعبه ها ، کیف ها و سایر مواردی باشد که همگی با قابلیت تجزیه آهسته و تا حدی که بتوانند در سطح میکروسکوپی مصرف شوند ، ایجاد شده اند.

قابل انعطاف

کمپوست پذیر به معنای این است که یک محصول قادر به تجزیه به عناصر طبیعی در یک محیط کمپوست است.از آنجا که به عناصر طبیعی خود تجزیه می شود ، هیچ آسیبی به محیط زیست وارد نمی کند.روند خرابی معمولاً حدود 90 روز طول می کشد.ASTM مواد قابل کمپوست را به عنوان هر چیزی که طی فرآیند کود دهی تحت فرآیندهای بیولوژیکی تخریب شود ، برای تولید CO2 ، آب ، ترکیبات غیر آلی و زیست توده با سرعت مطابق با سایر مواد قابل قابل تجزیه تعریف می کند و هیچ گونه مانده ، قابل تشخیص یا سمی باقی نمی گذارد.

بنابراین تفاوت چیست؟

با نگاهی به تعاریف هر دو اصطلاح کاملاً قابل درک است که چرا آنها به راحتی اشتباه گرفته می شوند اما تفاوتی وجود دارد.در حالی که همه مواد قابل تجزیه قابل تجزیه هستند ، اما همه مواد قابل تجزیه شیمیایی قابل تجزیه نیستند.اگرچه مواد قابل تجزیه بیولوژیکی به طبیعت بازمی گردند و می توانند به طور کامل ناپدید شوند ، اما گاهی اوقات بقایای فلزی بر جای می گذارند ، از طرف دیگر ، مواد قابل تجمع قابل ایجاد چیزی به نام هوموس هستند که پر از مواد مغذی است و برای گیاهان بسیار مناسب است.به طور خلاصه ، محصولات قابل تولید قابل تجزیه هستند ، اما دارای یک مزیت اضافی هستند.یعنی وقتی تجزیه می شوند ، مواد مغذی ارزشمندی را در خاک آزاد می کنند و به رشد درختان و گیاهان کمک می کنند.

------ ارسال شده توسط Better Planet by Toketemu در 27 ژوئن 2018